Met onze James op weg richting het Monchique-gebergte willen we eerst een tussenstop maken bij het stuwmeer Barragem da Bravura. Zodra je te Noorden van Bensafrim bent verdwijnt de bebouwing uit het zicht en na de paar huizen van Cotífo bevind je je echt in het verlaten binnenland. We hopen op een leuk plekje aan en een frisse duik in het meer. De wind blijkt toch echter net té enthousiast en we kunnen toch minder dicht bij het meer komen dan gedacht. We hebben deze weg al eens in 2015 gereden, maar het blijkt dan toch weer dat het opgeslagen beeld in je hoofd niet helemaal klopt met de werkelijkheid. Eerst even lunchen en een siësta en dan rustig verder omhoog en verder het binnenland in. Na een klein stukje over de grote ‘provinciale’ weg tussen Aljezur en Monchique nemen we toch weer snel een afslag Noordwaarts. Dit kleine weggetje hebben we gelukkig wel goed onthouden. Inmiddels op zo’n 400 honderd meter boven zeeniveau dalen we eerst met diverse haarspeldbochten flink omlaag, uiteraard om vervolgens weer omhoog en weer omlaag naar links en naar rechts voort te slingeren door dit prachtige groene landschap. Af en toe is een tiental meter onverhard of zitten flínke scheuren in de weg, maar dat mag de pret van deze mooie rit niet drukken. Aan de Noordzijde van de Monchique, waar vorig hevige bosbranden zijn geweest, krijgen we na een flinke klim omhoog een indruk van de omvang. We zien afgebrande hellingen zo ver we kunnen kijken, afgewisseld met enkele groene hellingen die op de een of andere manier door het vuur bespaard zijn gebleven. We zien dat het vuur tot vlakbij de enkele huisjes (die hier slechts heel af toe liggen) is gekomen, gered door de brandweer. Als je hier staat kun je niet verzinnen hoe je zo’n heftige brand in zo’n verlaten gebied met slechts een enkele geasfalteerde weg kunt bestrijden. Gelukkig is de veerkracht van de natuur groot, want de verbrande en kale eucalyptusbomen zijn al opnieuw aan de grond uitgesprongen en de kurkeiken die zichzelf door hun kurk hebben kunnen beschermen hebben alweer nieuwe blaadjes. En ook de lage begroeiing en struiken zijn weer vol goede moed en enthousiasme uit de as herrezen. Echter is van het zo typische Portugese landschap toch echt nog geen sprake en tegelijkertijd zou het je niet eens kunnen opvallen als je dit niet kent. We parkeren onze James voor de nacht in dit gebied van volledige stilte, met zicht op de top van de Monique en met een panorama met twee gezichten. Als we de volgende dag verder omhoog rijden zien we dat het vuur echt tot héél dichtbij het bergplaatsje Monchique is geweest. Hier heeft de brandweer met man en macht gestreden en al het mogelijke gedaan om het vuur tegen te houden. Vorig jaar is alleen al bij deze brand door meer dan 1.400 brandweerlieden, ondersteund door militairen en 14 brandweervliegtuigen, gestreden tegen het gigantische vuur. Zodra wij aan het Portugese binnenland denken ruiken we de geur van eucalyptus. Logisch want het gebied van Monchique bestaat voor zo’n driekwart uit eucalyptusbomen of eigenlijk beter gezegd eucalyptusbommen want de uitgestrektheid en hevigheid van de branden is mede aan deze prachtige bomen te danken. Het plaatsje lijkt gelukkig onaangetast, maar opmerkelijk genoeg blijken de zuidelijke hellingen van de Monchique toch weer verbrand en kaal (in totaal is vorig jaar 27.000 hectare verbrand!). Een triest beeld dat zich blijft herhalen als we verder rijden naar Alferce en zover we met ons blote oog kunnen zien. Toe we deze weg vorig jaar reden, zo’n drie weken voor de branden, reden we door bosgebied en nu kunnen we overal om ons heen de verte in kijken. We zijn de foto’s van vorig jaar gaan bekijken omdat we het niet konden geloven, maar dit beeld blijkt helaas toch echt te kloppen en wordt ook nog eens bevestigd door de streetviewbeelden op het internet. » Omlaag en omhoog...
4 Reacties
5/6/2019 22:53:06
Wat leuk om weer een verslag van jullie te krijgen. Wij zijn zelf ook in Monchique geweest en de gevolgen van de bosbranden van vorig jaar gezien. Groetjes van ons
Antwoord
R&J
10/6/2019 12:30:20
Hoi Theo & Marlies,
Antwoord
roxanne
6/6/2019 07:52:19
Wat een avontuur, ik geloof niet dat ik er zou durven te rijden hahaha. Erg zeg van al die stukken natuur die afgebrand zijn zeker als je het dan ziet. Indrukwekkend.
Antwoord
J&R
10/6/2019 12:26:39
Dank je wel!
Antwoord
Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
Onderwerpen
Alles
Verhalen
Nieuwste verhalen...
Eerste verhaal... Overzicht alle verhalen... De andere kant... De betoverende Alentejo... Camperen in Portugal... We worden verwend... Blij en gelukkig... Een onbegrijpbare fantasyfilm... Even geduld a.u.b... Heel eventjes wachten... Gewoon rustig voort... Een beetje Portugees... Verplicht in quarantaine... Een vreemd gevoel... Omlaag en omhoog... Omhoog en omlaag... Een kriebelend verlangen... Een bewogen jaar... En en en… Wat kost dat… Omringd door luxe… In een keer… Met onrustige kriebels… Dat is pech… We hebben feest… De Portugese huizenmarkt… Een orka gered… En weer verder… In een sprookje… Een warm vaarwel… Nog even rust… De eerste vier… Tussen de Spanjaarden… Natuurpark Ria Formosa... Even op vakantie… Tussen de diertjes… Het is verbazingwekkend… Even een rondje… Een vermakelijk schouwspel… De vredige schoonheid… Op ons wensenlijstje… Even geen tijd… Te midden van… Rustig en onrustig… Om te lachen… Een zoute douche… Anders dan anders… De eerste week… Naar het Zuiden… Relaxed en chill… Een heerlijke nacht… Een flink eind… We zijn terug… Over de grens... De mooie vierde… En dan ineens... Onderweg in Frankrijk... In vijf minuutjes... Daar gaan ze... Twee serieuze stappen... Sinds 2021 is overnachten met de camper in Portugal alleen nog toegestaan op de daarvoor aangegeven plaatsen.
all rights reserved
|