Volgens mij zijn we nog nooit zo vroeg op het vliegveld geweest als vandaag. Onze vlucht van donderdag was geannuleerd, maar gelukkig konden we omboeken. Dus gaan we twee dagen eerder, met de voorlopig laatste vlucht van Eindhoven naar Faro. Ondanks een beetje een vreemd gevoel willen we deze vlucht toch echt niet missen, zeker omdat we weten waarom we gaan. Behalve dat hebben we ook geen idee hoe de situatie op het vliegveld nu zal zijn én weten we niet helemaal zeker óf ze ons laten vertrekken. Dus voor de zekerheid zijn we toch maar ruim op tijd die kant op gereden. Voor de rit naar Eindhoven bleek dit echter niet nodig, want zó soepel en vlot zijn we nog nooit tijdens de avondspits over de ringweg van Eindhoven gereden. Geniaal, hoeft niemand in de file te staan, zit iedereen thuis te werken!?! Nóg rustiger was het in de parkeergarage en voor de vertrekhal van het vliegveld, eigenlijk ‘gewoon’ zo goed als leeg. Eenmaal in de vertrekhal blijkt hier slechts één rij te staan met her en der verdeeld enkele wachtenden. Het behoorlijk hoge gehalte aan mensen met mondkapjes maakt de sfeer wel een beetje beangstigend. Hier heerst niet het bruisende en licht gestreste vakantie- en reisgevoel zoals normaal op een vliegveld. Iedereen is erg rustig en tegelijkertijd op z'n hoede. In plaats van een lange rij bij de bagagecheck kunnen we zonder eindeloos te moeten slingeren meteen onze spullen bij de douane op de band leggen! De nieuwe bodyscan werkt super, want beide dienen we nog even extra door de douanemedewerker afgetast te worden. Uitgerekend vandaag, jippie?! Die blauwe handschoentjes beschermen hun wel, maar die hebben ondertussen wel aan heel veel andere mensen en dingen gezeten. Maar ik had mijn zakdoek nog in mijn broekzak en dat mocht niet!?! Had ik die dan ook in die bak naast de riem moeten leggen?!? Lang leve de technologische vooruitgang! Als onze tassen uit de scan komen gerollen rolt spontaan ook mijn croissantje in die lekkere frisse bak. Dus ook die heeft een speciale coronadip gekregen! Waarom uitgerekend vandaag?!? Ons koffer zie ik een andere loopband op gaan, ai. Heerlijk, ook als extraatje voor vandaag zit iemand met z’n blauwe handschoentjes ons koffertje en spullen te doorzoeken. Ondanks dat ikzelf vind dat ik de hele commotie van de laatste weken redelijk gelaten aanschouw, beginnen nu toch enkele hersencellen door te draaien. Gevoed door alle verspreide richtlijnen en, net zoals waarschijnlijk het overgrote deel van de mensen, ben ik spontaan besmet met smetvrees waardoor ik de coronaatjes en andere virussen en bacteriën van zijn handschoenen zie overspringen óns koffer in. Gelukkig, we zijn veilig door de douane! We nemen plaats in een hoekje waar we geduldig wachten tot we kunnen boarden. In tegenstelling tot wat we de afgelopen dagen in de straten en supermarkten zagen heerst hier op het vliegveld wel een vreemd outbreak-sfeertje. De gesloten taxfreeshopping en eettentjes, de lege hal en de vele mondkapjes maken de hele situatie wel een beetje filmachtig, zelfs een beetje eng. Voor een extra dramatisch effect begint het inmiddels donker te worden en verdwijnen de passagiers van de andere twee vluchten door hun gate. We blijven slechts met twaalf andere passagiers en een grondstewardess over in de hal. We kunnen boarden, heerlijk zo zonder wachtrij. Het aantal passagiers dat uit het vliegtuig komt is daarentegen eindeloos, het lijkt wel letterlijk een vlucht uit Portugal (van met name oudere Nederlanders). Slechts veertien mensen in een vliegtuig is ook wel onvergetelijk en bizar. Toen we vanochtend incheckten kregen we stoelen toegewezen twee rijen uit elkaar, een standaard extra service van de budgetmaatschappij!?! Maar van de stewardessen mogen we zelfs bij de nooduitgang gaan zitten, dus met extra beenruimte. Als we, zo’n veertig minuten later dan gepland, richting de startbaan rijden wordt dat toch echt het moment en begint bij ons de spanning tot een hoogtepunt te klimmen. Toen we onze plannen in gang gingen zetten om Nederland voor Portugal te verruilen was alles nog behoorlijk rustig en leek alles op een veilige en verre afstand. Inmiddels staat de hele wereld op z’n kop. En dit door iets van slechts enkele miljoenste millimeters dat als een kudde mammoets over de aarde lijkt te razen. Alle commoties van de laatste weken overschaduwen wel een beetje welke leuke en heerlijke stap wij aan het zetten zijn. In een ander land gaan wonen geeft al een beetje een onzeker en vreemd gevoel, deze tijd maakt dat nog eens extra vreemd. Zeker tijdens het nemen van afscheid was dit raar, waarbij we zelfs een beetje ongemakkelijk en afstandelijk stonden te draaien. Maar nu gaat het dan toch echt gebeuren, ons laatste moment als inwoners van Nederland op Nederlandse bodem. Als het vliegtuig opstijgt van de landingsbaan voelen we daadwerkelijk dat we Nederland gaan verlaten, alsof dit het moment is dat ons van ons land van geboorte losmaakt. Vandaag is het Nieuwe Maan, dus we bewegen helemaal mee in het ritme van de tijd om iets nieuws te beginnen. Na een uiteraard heel relaxte vlucht staan we binnen enkele seconden buiten, dus vandaag geen gestreste mensen die niet meer kunnen wachten en zo snel mogelijk het vliegtuig uit willen. We staan met beide voeten op Portugees grondgebied en dat voelt deze keer toch een beetje kriebelig en onwerkelijk aan. De typische heerlijke geur van Portugal is een warm welkom, dat blijft toch iedere keer weer een verrassing. Hoe verder we van het vliegveld wegrijden en hoe dichter we bij ons tijdelijke huurhuisje komen, hoe minder gek het begint aan te voelen. Pas als we de plaatsnamen Lagos en Sagres op de borden zien verschijnen neemt een fijn gevoel de overhand. Dit is het land waar we nu (gaan) wonen en dat geeft toch een heerlijk en vreemd gevoel! » Verplicht in quarantaine...
18 Reacties
Yolanda
27/3/2020 22:34:26
Hi Roger en Jacqueline, wauw. Wat een stap.. niet geheel onverwacht maar nu dan toch gewoon definitief inwoners van Portugal. Inderdaad een bizarre tijd om je geboorteland te verlaten. Maar misschien moet dit zo wel zijn voor jullie! Heel veel geluk daar jullie! En blijf schrijven. Ik geniet van jullie verhalen!
Antwoord
J & R
28/3/2020 12:47:58
Dank je wel Yolanda! Voor de meesten waarschijnlijk niet onverwacht, maar toch spannend en leuk dat het nu écht zover is! We zullen zeker zo nu en dan nog eens een blogje maken.
Antwoord
Theo
28/3/2020 12:04:23
Jacqueline en Roger,
Antwoord
J & R
28/3/2020 12:49:05
Hoi Theo & Marlies,
Antwoord
Paul Erens
28/3/2020 13:21:54
Wauw. Ik wens jullie heel veel geluk toe in portugal.
Antwoord
J & R
28/3/2020 15:00:03
Hoi Paul,
Antwoord
Suzanne langendijk-van ES
28/3/2020 14:44:14
Hallo,
Antwoord
J & R
28/3/2020 15:01:38
Dank jullie wel! Zou erg leuk zijn om elkaar hier te ontmoeten!
Antwoord
Sylvia
28/3/2020 19:46:58
Hoop dat jullie een mooie toekomst tegemoet gaan in het zonnige Portugal, veel geluk daar 🥰
Antwoord
J & R
29/3/2020 13:55:08
Hallo Ed en Sylvia,
Antwoord
J & R
29/3/2020 13:58:22
Thankx! Voor jullie was de stap (waarschijnlijk) nog groter, wij hoeven maar 3 uurtjes te vliegen. :-) Alhoewel bij jullie de taal wel wat makkelijk is. Fijn dat jullie het ook nog altijd zo naar jullie zin hebben!
Antwoord
Martin
28/3/2020 20:19:07
Hoi Jacqueline en Roger,
Antwoord
J & R
29/3/2020 14:00:53
Hoi Martin,
Antwoord
Marjo en Rob
29/3/2020 16:36:01
Hoi lieverds, wederom een mooi verwoord verslag van wel een bijzonder en uitzonderlijke reis naar wat voor jullie als huiswaarts voelt.
Antwoord
J & R
31/3/2020 16:02:25
Hallo Rob & Marjo,
Antwoord
Pap & mam
2/4/2020 21:31:46
Hoi "bijna" portugeesjes...
Antwoord
J & R
2/4/2020 22:19:21
Hallo!
Antwoord
Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.
Laat een antwoord achter. |
Onderwerpen
Alles
Verhalen
Nieuwste verhalen...
Eerste verhaal... Overzicht alle verhalen... De andere kant... De betoverende Alentejo... Camperen in Portugal... We worden verwend... Blij en gelukkig... Een onbegrijpbare fantasyfilm... Even geduld a.u.b... Heel eventjes wachten... Gewoon rustig voort... Een beetje Portugees... Verplicht in quarantaine... Een vreemd gevoel... Omlaag en omhoog... Omhoog en omlaag... Een kriebelend verlangen... Een bewogen jaar... En en en… Wat kost dat… Omringd door luxe… In een keer… Met onrustige kriebels… Dat is pech… We hebben feest… De Portugese huizenmarkt… Een orka gered… En weer verder… In een sprookje… Een warm vaarwel… Nog even rust… De eerste vier… Tussen de Spanjaarden… Natuurpark Ria Formosa... Even op vakantie… Tussen de diertjes… Het is verbazingwekkend… Even een rondje… Een vermakelijk schouwspel… De vredige schoonheid… Op ons wensenlijstje… Even geen tijd… Te midden van… Rustig en onrustig… Om te lachen… Een zoute douche… Anders dan anders… De eerste week… Naar het Zuiden… Relaxed en chill… Een heerlijke nacht… Een flink eind… We zijn terug… Over de grens... De mooie vierde… En dan ineens... Onderweg in Frankrijk... In vijf minuutjes... Daar gaan ze... Twee serieuze stappen... Sinds 2021 is overnachten met de camper in Portugal alleen nog toegestaan op de daarvoor aangegeven plaatsen.
all rights reserved
|