Zo enthousiast als we Lissabon binnenreden, zo opgedraaid vliegen we deze mooie stad ook weer uit. De nacht was heel erg onrustig, zo direct langs een drukke weg. Wie had dat niet verwacht, wij hadden in ieder geval gehoopt op een sprookjesnacht en dat het verkeer ’s nachts minder zou zijn. Dus om weer even op adem te komen rijden we naar een camperplek aan de Westkust. Hier liggen de surfers rij aan rij in het water, terwijl de échte(?) surfers wachten op wind en échte surfgolven. Na een nachtje bij Praia da Cresmina gaan we via de Cabo do Roca, bij zo’n vuurtoren schijnt toch weer iedereen een kijkje te willen nemen, naar de kust van Sintra. De zee lijkt hier minder ruig dan de Westkust in het Zuiden en zeker op het prachtige strand Praia da Adraga hadden we wel in de golven durven en willen duiken, maar ja we hebben net onze haren gewassen!?!
Een spannend sprookje voor (of eigenlijk tijdens) het slapen hadden we onszelf geregeld. Om ons een hele wandeling met pittige klim of gedoe met bussen te besparen kregen we het sluwe idee om ’s avonds op een van de weinige parkeerplaatsen voor Quinta de Regaleira te gaan overnachten. En inderdaad, als we daar zo rond een uur of negen aankomen is het rustig en parkeren we onze James op een goede plek. Het lijkt ons wel een goed plan om een trucje toe te passen. Dan laten we alle raamverduisteringen op eentje na open, zo zie je ons niet liggen en lijkt de camper gewoon geparkeerd net als de andere auto’s die naast ons staan (dat is althans onze bedoeling). Als we in de vroege nacht diep in slaap zijn worden we wakker door geklop!?! Ja, inderdaad dat is op ónze James. Het aanhoudende geklop en een draaiende dieselmotor op de achtergrond wordt vergezeld door de tekst (h)ello, (h)ello (de letter ‘h’ wordt in de Portugese taal niet echt uitgesproken)! We liggen muisstil en als Jacqueline dan toch wil gaan bewegen fluiter ik ‘ssssst, nog even’. Onze ‘wij zijn niet thuis’ imitatie lijkt nu in ons voordeel te werken, want het geklop stopt onder een gemompel van iets wat je zou kunnen opvatten als ‘volgens mij is hier niemand’. De auto rijdt weg en als Jacqueline stiekem door het raampje gluurt ziet ze nog net een politiejeep wegrijden. Pfff! De rest van de nacht slapen we behoorlijk onrustig want bij iedere auto die we horen, vragen we ons af of weer op de deur wordt geklopt gaat worden! » En weer verder…
7 Reacties
» In een sprookje…
Aangezien de vakantiegangers na hun eerste week in Bensafrim inmiddels richting Silves zijn vertrokken gaan we ook even die kant op, ook even op vakantie. Ons gratis en idyllische overnachtingsplekje (met alle comfort binnen loopbereik!) blijkt door de laaghangende takken en de héle steile onverharde weg toch onbereikbaar en dus dienen we een ander plekje te zoeken om te overnachten. Pap (en met name mam) vinden dit ritje omhoog naar hun huisje met de gewone auto al meer dan spannend genoeg en eigenlijk toch net te veel sensatie en attractie (maar ja, als je bed daar staat wat wil je dan anders). Maar gelukkig genieten ze volop van Portugal! De begroeiing en het landschap zijn hier aan de voet en uitlopers van de Serra de Monchique weer net anders, met mooie uitzichten over glooiende heuvels en in de verte en hoogte de Monchique zelf (als je op de juiste plek staat uiteraard). En alsof we écht op vakantie zijn bezoeken we met ons vieren zelfs het Castelo van Silves, met zijn roodbruine muren en mooie uitzichten over het plaatsje en het omliggende landschap. Zo, nu hebben we dé beide culturele/historische trekpleisters van de Algarve bezocht. We betalen nu toch al voor de tweede keer entree hier in Portugal (Fortaleza in Sagres hadden we namelijk enkele jaren geleden al bezocht). En als echte toeristen kiezen we een gezellig terrasje, waar we uiteraard te veel betalen voor een kopje koffie. Wie had dat een half jaar geleden verwacht, samen (met ons vieren) in Portugal, leuk en grappig!
We rijden over de mooiste en breedste asfaltwegen tussen enkele golfresorts door en parkeren onze James voor een sparesort, nog net met uitzicht op enkele boten in de haven. Na wederom een typische wilde zaterdagavond van twee veertigplussers lopen we met onze slaperige hoofden eventjes het haventje in. Vilamoura blijkt het St. Tropez van Portugal te zijn (en de vergelijking van de haven gevuld met vele ‘bootjes’ is echt niet vergezocht)!?! Sjiek, decadent en toeristisch!?! Klein, groter, kleinst. Toch blijk je hier bij zo’n sjiek tentje direct aan de haven een kip piri piri te kunnen eten voor € 8,50, dat is waarschijnlijk goedkoper dan in het binnenland of bij Monchique. Ja, de rijken weten het wel! Wij kopen daarentegen een ijsje voor € 4,90 (per persoon!). Het ijsje is lekker, maar het prijsje is toch echt wel dikker dan het ijsje (dus wij daarentegen snappen het weer niet). Het is wel bijzonder vriendelijk dat campers hier gratis/gedoogd mogen staan om te overnachten. Aangezien ook wij vandaag richting Faro gaan, net als de andere vakantiegangers, voelt het toch een beetje alsof ook wij naar het vliegveld en dus naar Nederland terug gaan en alsof we even op vakantie zijn geweest. » Natuurpark Ria Formosa…
Als we wat zitten bij te komen van de reis van gisteren door Spanje van zo’n dikke 600 kilometer horen en zien we een auto over de kasseien voorbij schieten met een tekst die we kennen en broodnodig kunnen gebruiken. Dus Jacqueline vliegt uit haar stoel en maakt zich klaar (je weet maar nooit wie je hier kunt tegenkomen) om de bestelauto die de burcht inrijd achterna te gaan. Veel later dan ik de bestelauto weer terug heb zien rijden komt Jacqueline ook terug. Een tas gevuld met brood (ja, dat was inderdaad de bedoeling) en… zelfgemaakte schapenkaas (ingepakt in een zilverpapiertje), honing (in een potje zonder etiketje), verse eitjes, een flesje witte port (in een gerecycled flesje) en een flesje kersenlikeur (in zo’n zelfde plastic ‘waterflesje’)! Ze werd bij het zoeken naar de broodauto aangesproken door een oud vrouwtje die ook nog wel iets in de aanbieding had in haar schuurtje bij haar huisje. Zo, die heeft haar boterham weer verdiend voor vandaag en wij hebben de eerste Portugese streekproducten al binnen én we kunnen gaan ontbijten! We hebben besloten om, nu we toch nog geen data hebben vastliggen en niet direct terug naar Nederland hoeven, ook maar meteen van het Portugese land(schap) te gaan genieten (en dus niet meteen door te rijden naar de Zuidkust). Dat zou toch moeten kunnen, even op vakantie als je voor een maand of acht weg denkt te zijn, toch? Toen we nog in Spanje reden zagen we het landschap langzaam aan veranderen van het Spaanse naar het klaarblijkend typisch Portugese, dit ondanks dat we iets Noordelijker dan halverwege Portugal binnen rijden. We zijn dus nog een heel eind van de Zuidkust verwijderd en zitten op zo’n 800 meter hoogte. En we zien nog voldoende vergezichten en toppen ruim boven de horizon uitsteken, dus dat is een mooi vooruitzicht! Dus besluiten we om via de toeristische route en een van deze bergen richting Serra de Estrela te rijden. » Een flink eind…
|
Onderwerpen
Alles
Verhalen
Nieuwste verhalen...
Eerste verhaal... Overzicht alle verhalen... De andere kant... De betoverende Alentejo... Camperen in Portugal... We worden verwend... Blij en gelukkig... Een onbegrijpbare fantasyfilm... Even geduld a.u.b... Heel eventjes wachten... Gewoon rustig voort... Een beetje Portugees... Verplicht in quarantaine... Een vreemd gevoel... Omlaag en omhoog... Omhoog en omlaag... Een kriebelend verlangen... Een bewogen jaar... En en en… Wat kost dat… Omringd door luxe… In een keer… Met onrustige kriebels… Dat is pech… We hebben feest… De Portugese huizenmarkt… Een orka gered… En weer verder… In een sprookje… Een warm vaarwel… Nog even rust… De eerste vier… Tussen de Spanjaarden… Natuurpark Ria Formosa... Even op vakantie… Tussen de diertjes… Het is verbazingwekkend… Even een rondje… Een vermakelijk schouwspel… De vredige schoonheid… Op ons wensenlijstje… Even geen tijd… Te midden van… Rustig en onrustig… Om te lachen… Een zoute douche… Anders dan anders… De eerste week… Naar het Zuiden… Relaxed en chill… Een heerlijke nacht… Een flink eind… We zijn terug… Over de grens... De mooie vierde… En dan ineens... Onderweg in Frankrijk... In vijf minuutjes... Daar gaan ze... Twee serieuze stappen... Sinds 2021 is overnachten met de camper in Portugal alleen nog toegestaan op de daarvoor aangegeven plaatsen.
all rights reserved
|